Καλως ηρθατε !

Καθίστε αναπαυτικά και ας ταξιδέψουμε παρέα!

29/5/09

Η αύρα της νύχτας

Η νύχτα φωτίζει τα βήματα πάνω στα μονοπάτια της μνήμης γνώριμες φωνές, διαβάτες του χτες έρχονται δειλά και ξυπνούν τις σιωπές. Νότες μιας παρτιτούρας χαμένης στήνουν χορό νοσταλγίας σε όνειρο παραμυθιού με θεατές φύλακες ενός άλλου φεγγαριού. Η σκέψη χύνεται σαν αερικό στον ουρανό της νύχτας και τα άστρα σαν ασημένια καρφιά φανερώνουν σημάδια από λόγια αιχμηρά.

Μια μοιραία συνάντηση...










Συννεφιασμένος ουράνιος θόλος σκιάζει τη μέρα μου. Κάθομαι και αφουγκράζομαι αυτή τη μοιραία συνάντηση, καθώς ψίθυροι αιωρούνται στο ουράνιο νεφέλωμα...έτσι φτιάχνονται οι ιστορίες, έτσι μπερδεύονται αναπνοές και απλώνονται εικόνες ντυμένες με αυτή τη γνώριμη μυρωδιά της γαζίας, σαν από παλιό θερινό σινεμά...φέρνουν θύμισες, σαν σε άβυσσο να ήταν θαμμένες, που διαπερνούν το σώμα και σε ξυπνούν από λήθαργο, καταργώντας αυτό το νόμο της φυσικής, την αδρανή κατάσταση, που σε οδηγεί σε τέλμα...ένα τέλμα που έχει φυλακίσει κάθε αίσθηση, κάθε κίνηση, κάθε σκέψη για δημιουργία...και απλά σε αφήνει να υπάρχεις, να
καταλαμβάνεις αυτό το μικρό χώρο στο σύμπαν, για να αποκτάς τα όρια της οντότητας, της αιτίας της ύπαρξης...έτσι απλά για να μην καταργείσαι!