Η νύχτα φωτίζει τα βήματαπάνω στα μονοπάτια της μνήμηςγνώριμες φωνές, διαβάτες του χτεςέρχονται δειλά και ξυπνούν τις σιωπές.Νότες μιας παρτιτούρας χαμένηςστήνουν χορό νοσταλγίαςσε όνειρο παραμυθιούμε θεατές φύλακες ενός άλλου φεγγαριού.Η σκέψη χύνεται σαν αερικόστον ουρανό της νύχταςκαι τα άστρα σαν ασημένια καρφιάφανερώνουν σημάδια από λόγια αιχμηρά.
2 σχόλια:
καταπληκτικο
Καλησπέρα σου Αρετή! Σ΄ευχαριστώ για τη κατάθεση σου και το πέρασμα σου!
Δημοσίευση σχολίου