Σκοτεινιάζει ο ουρανός
θυμώνει η σκέψη
κρύωσε ο καιρός
πάγωσε στα χείλη η λέξη.
Αμφισβήτησε η καρδιά
αρνήθηκε τη μέρα να αδράξει
αφέθηκε στη μοναξιά
φοβήθηκε ψηλά να πετάξει.
Κέρινα φτερά
κάηκαν στου πόθου τη ματιά
ένας δρόμος όρισε τα βήματα
ένα μονοπάτι χώρισε τα αισθήματα.
1 σχόλιο:
Κι η μικρή πεταλουδίτσα
αφού χτένισε τα ασημένια μαλλιά της
άνοιξε τις διαφανείς φτερούγες της
και πέταξε από τα ανοιχτό παράθυρο
να αγκαλιάσει τον χρυσαφένιο ήλιο
με την ποίηση της
Καλό ταξίδι….Νατάσα
Velvet2
Δημοσίευση σχολίου