Καλως ηρθατε !

Καθίστε αναπαυτικά και ας ταξιδέψουμε παρέα!

28/7/09

«Όνειρο θαλασσινό»

Στης κουπαστής το κύμα πιαστήκαμε σφιχτά

αφήσαμε τα μάτια να ταξιδέψουν σε όνειρα τρελά

φουρτούνες θάλασσες μας έμαθαν κολύμπι

και το φεγγάρι βάλαμε στις βόλτες μας στολίδι.

Σ’ ερημονήσι βγήκαμε απ΄ το κόσμο ναυαγοί

παλέψαμε την ερημιά κι ορίσαμε του έρωτα τη γη

κάτω από φοινικόδεντρα πλέξαμε της αγάπης ιστό

και ξεδιψάσαμε τη μοναξιά βρίσκοντας της ζωής το σκοπό.

Θάλασσες αρμενίσαμε στην απλωσιά του νου

πειρατές διαφεντέψαμε κάποιου σκοτεινού δειλινού

σημαία ορθώσαμε ψηλά, εικόνα απ’ τα ταξίδια του χθες

κι ονειρευτήκαμε στεριές στου φεγγαριού τις γειτονιές.

Η ώρα του πρωινού σε λιμάνια μας βρήκε ενός άλλου καιρού

σαν δυο καρδιές βρεγμένες απ’ τα κύματα του γιαλού

κουρσέψαμε τα λάφυρα της νιότης του έρωτα

κι αφήσαμε το καράβι μας να ταξιδεύει στα πέλαγα.

10/7/09

"Περίπατος γύρω απ΄τ'ασημένιο φεγγάρι "

Αφήνω σκόρπιες τις λέξεις

να φτιάξουν του πόθου ταξίδι

με οδηγό τον άνεμο

να σκορπίζει αισθήσεις στης νύχτας το φως.

Εγκατέλειψα τα θέλω στο νησί της λογικής

αιώνια ναυαγοί να βασανίζουν μια σκέψη.

Λαχτάρισα στης θάλασσας το κύμα αφημένα αρώματα χρώματα

που η παλίρροια τα πήρε μακριά .

Φόβος ανείπωτος έκρυψε της ψυχής επιθυμίες

χαμένος νικητής η ζωή

τριγυρνά στα σκιερά σοκάκια

μιας άγνωστης πόλης

εκεί συχνάζουν όσοι δεν σε είδαν κατάματα ζωή

όσοι έκανα λάβαρο την ασφάλεια ... τη σιωπή

όσοι έμειναν νοσταλγοί μιας φύσης μοιραίας

στο κατώφλι της μέρας

που ο ήλιος δεν πρόλαβε να αγγίξει τον ορίζοντα

της όχθης που δεν έφτασαν

και ο ποταμός έκρυψε στα κρύα νερά του τα λόγια που ειπώθηκαν.

Κοφτερό μαχαίρι απομένει η ανάμνηση

ενός περίπατου γύρω απ΄ το ασημένιο φεγγάρι

ο νους πεισματικά σταμάτησε σ΄ αυτές τις ώρες

της διπλής μοναξιάς

αφαιρώντας τα στολίδια της νύχτας

βλέπεις μια μάγισσα να σου κλέβει τη ζωή

σαν αντάλλαγμα για όσα ένιωσες

μικρή δέηση στη φύση η συνάντηση μας.


9/7/09

¨Σε συνάντησα πάλι"


Σε βρήκα και πάλι
να πολεμάς τη σιωπή


σε ένιωσα κι απόψε
να μου γνέφεις γιατί


κι αφέθηκα χωρίς να το θέλω
στης αγάπης το τρένο


για μια ακόμα φορά
να παλεύει η καρδιά


χωρίς κανείς να απαντά
κι ο καιρός επιμένει να με πονά


καθώς οι πληγές είναι ακόμα
αξημέρωτα θηρία στου νου το κυκλώνα


και τα απάτητα κάστρα
να παραμένουν κλειστά


στην άμμο μιας καλοκαιρινής ακτής
που δεν επισκέφτηκε ποτέ κανείς


ερημιά και ο αέρας να πληγώνει τα μάτια
που δεν στέγνωσαν από τα διαμαντένια δάκρυα


εικόνες φυγής στήνουν το σκηνικό
μιας γεμάτης γιορτής με το πλήθος βουβό


μουσικές και βιολιά πάγωσαν στης απουσίας το λυγμό
κι αφέθηκαν τα δοξάρια να αναζητούν της μελωδίας
τον ήχο


άγνωστος επιβάτης σε προορισμό που δεν γνώρισε οδηγό
κι οι αποσκευές εμπειρίες που από το χτες ξυπνούν
τον καημό


άφησα τη νύχτα να με μεθύσει κι απόψε
η φωτιά δεν έσβησε και η σκέψη μου σε σένα σκόνταψε


μην με αφήσεις πάλι να σε σβήσω
άφησέ με τα βήματά σου να ακολουθήσω


η αγάπη άφησε μια σκιά και την έκλεισα μέσα
ο έρωτας ακόμα με πονά και εγώ σου λέω έζησα!