"Περίπατος γύρω απ΄τ'ασημένιο φεγγάρι "

Αφήνω σκόρπιες τις λέξεις

να φτιάξουν του πόθου ταξίδι

με οδηγό τον άνεμο

να σκορπίζει αισθήσεις στης νύχτας το φως.

Εγκατέλειψα τα θέλω στο νησί της λογικής

αιώνια ναυαγοί να βασανίζουν μια σκέψη.

Λαχτάρισα στης θάλασσας το κύμα αφημένα αρώματα χρώματα

που η παλίρροια τα πήρε μακριά .

Φόβος ανείπωτος έκρυψε της ψυχής επιθυμίες

χαμένος νικητής η ζωή

τριγυρνά στα σκιερά σοκάκια

μιας άγνωστης πόλης

εκεί συχνάζουν όσοι δεν σε είδαν κατάματα ζωή

όσοι έκανα λάβαρο την ασφάλεια ... τη σιωπή

όσοι έμειναν νοσταλγοί μιας φύσης μοιραίας

στο κατώφλι της μέρας

που ο ήλιος δεν πρόλαβε να αγγίξει τον ορίζοντα

της όχθης που δεν έφτασαν

και ο ποταμός έκρυψε στα κρύα νερά του τα λόγια που ειπώθηκαν.

Κοφτερό μαχαίρι απομένει η ανάμνηση

ενός περίπατου γύρω απ΄ το ασημένιο φεγγάρι

ο νους πεισματικά σταμάτησε σ΄ αυτές τις ώρες

της διπλής μοναξιάς

αφαιρώντας τα στολίδια της νύχτας

βλέπεις μια μάγισσα να σου κλέβει τη ζωή

σαν αντάλλαγμα για όσα ένιωσες

μικρή δέηση στη φύση η συνάντηση μας.