«Της αγάπης νήματα»

Κάθε λέξη, κάθε φράση
οδηγεί το νου στου πελάγου τα δάση
και η μνήμη χορεύει εκστατικά
στου ορίζοντα τα χρώματα τα γιορτινά
σαν παιδί που φτιάχνει παιχνίδια στην άμμο
και το κύμα θεριεύει και τα ρίχνει χάμω!

Χίμαιρες που κατατρώγουν τις σάρκες
στιγμές χαμένες στο χρόνο φευγάτες
αδυσώπητες κραυγές σιωπούν ξαφνικά
και τα μάτια νεκρά μένουν να κοιτάζουν κενά!

Όλα κινούνται γύρω απ’ της αγάπης τα νήματα
δένονται πλέκονται με αισθήματα
σπάζουν οι κλωστές και απομένουν αινίγματα
τροφή στης μελάνης τα στίγματα!

Τίποτα δεν γίνεται στα χαμένα
τίποτα δεν αφήνει τα μάτια απορημένα
κάτι υπάρχει του ονείρου την άκρη να πιάσει
κάτι που την καρδιά θα κάνει να πετάξει
σε κείνα τα πέλαγα που η ματιά ακόμα δεν είδε
σε κείνα τα μέρη που η πατημασιά ακόμα δεν πήγε!