Καλως ηρθατε !

Καθίστε αναπαυτικά και ας ταξιδέψουμε παρέα!

16/10/09

«Η μνήμη χορεύει στη βροχή»



Ο ήχος της βροχής ελευθερώνει σαν άρωμα τους ασκούς της μνήμης. Ένα φθινοπωρινό βράδυ, καθώς η μοναξιά σαν υγρασία διαπερνά το κορμί, ο νους νωχελικά αφήνεται στο παιχνίδι ενός τρελού. Η φλόγα του κεριού πάνω στο τραπέζι, χορεύει στο ρυθμό της βροχής, φτιάχνοντας αέρινες σκιές στο τοίχο, που μοιάζουν με φιγούρες του χτες. Οι ψίθυροι από ένα παλιό δίσκο φτιάχνουν τους υπότιτλους, μαζί με τη μελωδία της βροχής, στήνουν την ατμόσφαιρα που ντύνει τους σκιερούς ηθοποιούς στο απρόσμενο θεατράκι του τοίχου. Το βλέμμα προχωρά απ’ άκρη σ’ άκρη στο δωμάτιο, σκοντάφτει πάνω στο γραφείο, ένα λευκό χαρτί και λέξεις, σαν πιόνια από σκάκι, έτοιμες να επιτεθούν, πιστοί μου ιπποκόμοι, μοιάζουν να έχουν κάνει κι αυτές την ανταρσία τους, απειθούν, δεν φτιάχνουν πια το ανάπτυγμα της σκέψης μου, ένας μικρός στρατός που αποστάτησε και στράφηκε εντός μου. Κομμάτια λευκών χαρτιών η ζωή μου και τα όνειρα...τα μαύρα στίγματα απ’ το μελάνι, σαν μικρά κάρβουνα που έσβησε η φωτιά τους κι απέμεινε το χρώμα να θυμίζει, πως κάποτε τα πύρωνε η φλόγα μιας φωτιάς...
Μια ξαφνική ριπή του ουρανού μου αποσπά το βλέμμα, πάντα μου άρεσαν οι κεραυνοί, αυτό το αστραφτερό ξέσπασμα της βροχής στον οργασμό της καταιγίδας, της χαρίζει δευτερόλεπτα μιας άλλης ζωής που σπάει το μονότονο χορό της. Η σκέψη μου λυγίζει και τα μάτια μου...το αποψινό χώμα της γης έξω απ’ το παράθυρο με θέα το χθες και κάγκελα το σήμερα...παράξενο βασάνισμα του νου, σαν να ξαναζούν οι στιγμές...σαν το γέννημα του πόθου, όπως ακριβώς οι ψιχάλες της βροχής, γεννιούνται στα σύννεφα και σαν όνειρα, σαν αερικά πεθαίνουν στη γη.

6 σχόλια:

Velvet είπε...

"Ο ήχος της βροχής...

Παλιά όταν έξω έβρεχε..
καθόμουν πίσω από ένα παράθυρο
και σαν υπνωτισμένος την κοίταζα
στερέωνα τα χείλια μου
στο βρεγμένο τζάμι που χτυπούσε
και προσπαθούσα να ρουφήξω
λίγο από την δροσιά της
Τώρα...
κάθομαι σε κάποια απόσταση
από το παράθυρο
Η αλήθεια είναι οτι προτιμώ
καλύτερα
τις αχτίδες του ήλιου

Καλημέρα καλό σ/κ Νατασα

Poet είπε...

Καλησπέρα, Νατάσα, και καλή επιτυχία στο ιστολόγιό σου. Μου άρεσε το κείμενό σου, έχει μια γνήσια ποιητική πνοή.

Μια και εργάζεσαι στη Λαμία, να αναφέρω ότι εκεί εκδίδεται το καλό λογοτεχνικό περιοδικό Πάροδος του φίλου μου ποιητή Κώστα Ριζάκη και ότι έχω κι άλλους φίλους ποιητές εκεί.

Καλό Σαββατοκύριακο.

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Η βροχή γεννά σκέψεις και στήνει σκηνικά αμοσφαιρικής μελωδίας Βέλβετ...κάπως έτσι αναστήθηκαν και οι δικές μου "νότες" λέξεων στο τρελό χορός της χθεσινής νεροποντής!
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα...
κι ας έρθει ξανά ο ήλιος να υφάνει πνοές στον αέρα!

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Καλώς ήρθες Ποιητά...
Βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα το μπλογκάκι ...εύχομαι καλά ταξίδια μέσα από τις αναγνώσεις σου...αν καταφέρουν οι λέξεις μου να ανοίξουν τα πανιά της σκέψης σου!
Όσο για το περιοδικό, το γνωρίζω.
Ευχαριστώ για το πέρασμα, το σχόλιο και την ευχή σου!Θα προσπαθώ για το καλύτερο!

Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα!

Νimertis είπε...

Πάλλονται οι λέξεις, ανασαίνουν φως, ανασαίνουν έρωτες, μοναξιές, τροχιές αλήθειας... υποκλίνομαι Νατάσα...

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Ζουν ...πεθαίνουν και ανασταίνονται πάλι....σαν τρεμάμενο φως τις νιωθω να παλεύει η φλόγα τους σε μια παγερή νύχτα...οι λέξεις μου!
Εύστοχα και καίρια τα σχόλιά σου Νιμερτή....όπως και εξαιρετικά τα δικά σου ποιήματά!