Καλως ηρθατε !

Καθίστε αναπαυτικά και ας ταξιδέψουμε παρέα!

1/6/11

" Ώρες"


Φωνάζεις στης μοίρας το χθες
κοιτάζω πως σβήνουν οι φωνές
μοιράζεις σχήματα και σιωπές

αδειάζω το νου απ’ τις μνήμες
σωπαίνεις και φεύγει ο καιρός

δακρύζω σαν μένεις μονάχος
αγάπη που πήγε ν’ ανθίσει
μια λύπη φωλιάζει στα στήθη
μελωμένο μαχαίρι
με λαβίδα δικό σου χέρι
σημαδεύεις στοχεύεις
μετανιώνεις και φεύγεις
οι ώρες αγριεύουν
στης νύχτας τον ίσκιο
θεριά που παλεύουν
να σπάσουν της αγάπης το μίσχο.
Στοιχειώνουν οι λέξεις
το νου του χειμώνα
σαν σπινθήρες ανάβουν
κρυμμένες αισθήσεις στο χώμα.

4 σχόλια:

Velvet είπε...

Χαιρομαι που σε ξαναβλέπω εδω
Κι ας σε στοιχειώνουν
Παλι οι λεξεις
Φιλι...
-

Φόβος..... είπε...

θα μπορούσα να πω:
Είχα γεμίσει τα ξενύχτια μου με σένα
τώρα εσύ γέμισες ξενιτιές.

asymbibastosa είπε...

Ενδοσκόπηση

Φωνή αδύναμη μέσα από τον στίχο
Συναίσθημα που νομίζει πως μετουσιώνεται σε λέξη
Διαβάζω τον εαυτό μου στο άρρητο

Πόσο πλανεύθηκε ο φιλόσοφος με το γνώθι σ΄αυτόν...
Φεῦ!

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

- Velvet :
Κι εγώ χαίρομαι να σε ξανασυναντώ, τα στοιχειά φίλοι καλοί ωθούν σε δημιουργία! Πολλά φιλιά!

- Φόβος.....:
Καλώς όρισες! Μια απώλεια ξεχωρίζω στης ξενυχτιάς τη μνήμη σου...σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου!

- asymbibastosa :
Άραγε παραδέρνει στη μη γνώση ο φιλόσοφος σαν αποπειράται το γνωθι σ΄αυτόν ; Να είσαι καλά!